Niedziela Palmowa Męki Pańskiej
Człowiek pragnie, lecz nie dosięga. Tęskni, ale się nie spełnia. Tragicznie świadomy, że na ziemi nic nie jest w stanie zaspokoić jego marzeń. Obiecywano, że pragnienie zaspokoi nauka, że tęsknotę ukoi wiedza, marzenie spełni rewolucja, a sen – urzeczywistni informatyka… I… nic…
Codziennie rano, uzbrojony w internet, komórkę, możliwość transplantacji i genetycznej modyfikacji, patrzy na siebie w lustrze i – to wie na pewno – nadal nie czuje obiecanego raju. Raczej przeczuwa, że pozwala się oszukiwać. Powoli, cierpliwie, dojrzewa do świadomości, że rację miał Aureliusz Augustyn, gdy przed niemal dwoma tysiącami lat pisał: Serce człowieka jest niespokojne, dopóki nie spocznie w Bogu…
Oto małe rekolekcje, czas zastępowania wyobrażeń – prawdą o sobie. Czas aktualizowania dokumentów przed podróżą dalszą niż wyjazd na najdłuższe nawet wakacje. Łacińskie re-colligo – oznacza przecież „pozbierać na nowo”, ale też „nabrać odwagi” i „szykować się do drogi”.
Wielki Tydzień to czas stosowny, by wyruszyć w drogę, aby Boga spotkać. W drogę, którą przed nami przeszedł Bóg-Człowiek – Jezus Chrystus, Mesjasz. Trzydziestotrzyletni Żyd, który umierając za wszystkich, którzy byli, są i będą, zbawił świat i ocalił pragnienia ludzkości. W myślach, wyobraźni, współ-odczuwaniu chcemy iść za Nim, by czując ciężar Jego krzyża na swoich barkach, z każdym krokiem zwlekać z siebie złudzenia. By na szczycie Golgoty stanąć, jak On – nagi, twarzą w twarz z Prawdą – o sobie, o świecie, o wieczności… Wiedząc, że jedynie Prawda nas wyzwoli…
Boże, daj nam odwagę, byśmy nie przelękli się tej prawdy, ale przez nią doszli do radości przebywania z Tobą na wieki…
(Tekst: ks. prof. Arkadiusz Wuwer)