Wielki Wtorek
Wypisy z Ewangelii:
Zapowiedź zdrady
„To rzekłszy Jezus, zasmucił się w duchu, i oświadczył, a rzekł: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że jeden z was wyda mię. Tedy uczniowie spoglądali po sobie, wątpiąc, o kim by to mówił” (J 13,21-22, wg Biblii Gdańskiej).
Notatki z lektur:
Franciszek, papież, List do kapłanów (4 sierpnia 2019)
„Rozczarowani rzeczywistością, Kościołem lub samymi sobą, możemy doświadczać pokusy kurczowego uchwycenia się pewnego słodkawego smutku, który ojcowie Wschodu nazywali acedią. Kardynał Tomáš Špidlík powiedział: „Jeśli ogarnia nas smutek z powodu życia jako takiego, z powodu towarzystwa innych, z powodu faktu, że jesteśmy sami itp., brakuje wówczas wiary w Opatrzność Bożą i w jej dzieło. Smutek jest niebezpieczny. Paraliżuje odwagę postępowania w pracy, modlitwie, czyni nas antypatycznymi dla naszych bliskich. Autorzy zakonni, którzy poświęcają tej wadzie długi opis, nazywają ją najgorszym wrogiem życia duchowego”. […]
Bracia, kiedy ten słodkawy smutek grozi opanowaniem naszego życia lub naszej wspólnoty, nie lękając się ani nie martwiąc, z determinacją prośmy i sprawmy, by proszono Ducha Świętego, „aby nas obudził, aby wstrząsnął naszym odrętwieniem, wyzwolił nas z bezczynności. Rzućmy wyzwanie uleganiu nawykom, otwórzmy oczy i uszy, a zwłaszcza serca, abyśmy dali się wstrząsnąć tym, co dzieje się wokół nas oraz wołaniem żywego i skutecznego słowa Zmartwychwstałego”.
Medytacja:
Ilu ludziom wolałbym dzisiaj nie patrzeć w oczy, by uniknąć tego, co Piotr zobaczył w oczach Jezusa: gęstszego niż mrok bezgwiezdnej nocy smutku zawiedzionej miłości?…
Ileż ich już było?!… Tych wszystkich zapewnień, deklaracji, obietnic i przyrzeczeń, ślubów, przysiąg i postanowień. Tych wszystkich powtarzanych na serio romantycznych słów: o wierności aż po grób, o miłości większej niż śmierć. Szeptanych do ucha we wiosennych parkach i deklarowanych przed ołtarzem w rytmach weselnego marsza. Słów, w których oddawałeś wszystko, chciałeś umierać dla kogoś… Przysiąg składanych Bogu, kochanym, sobie… Gdzie są, jakie wiatry noszą je po świecie?
Spróbuj dzisiaj, zamknięty jak pustelnik, wydobyć się spod góry lęków i smutków, trocin i sieczki, jaką codziennie mielą we wszystkich mediach, a która wypełnia niepostrzeżenie twoje wnętrze. Zatęsknij za pustynią Ojców Kościoła. Cichą, ogromną i bezludną. Tą, która jest w tobie. To na niej Chrystus pokonał szatana – władcę kłamstwa. Na niej nauczysz się ważyć i szanować słowa, pokonasz smutek, oczyścisz miłość. Odszukaj w myśli, w sercu albo w dalekim mieście tych, których poraniły twoje złamane przyrzeczenia. Przytul ich swoją modlitwą, ogrzej pamięcią. Proś o wybaczenie… Wtedy nie będziesz musiał obawiać się porannego piania kogutów.
Zawierzenie:
Naucz mnie, o Panie, być zasłuchanym w bicie Twojego Serca, jak podczas Ostatniej Wieczerzy ów uczeń umiłowany. Naucz mnie słuchać tych, co są najbliżej mnie, mojej rodziny, przyjaciół, współpracowników. Naucz mnie słuchać, mój troskliwy Panie, tych, którzy są daleko ode mnie – szeptu ludzi, którym brak nadziei, błagania zapomnianych, krzyku umęczonych w szpitalach świata. Naucz mnie, Duchu Święty, wsłuchiwać się w Twój głos – w zapracowaniu i w nudzie, w pewności i zwątpieniu, w hałasie i milczeniu, w smutku i w radości. Panie, naucz mnie słuchać. Amen. (na podstawie tekstu Johna Veltri SJ)
(Rozważania: ks. prof. Arkadiusz Wuwer)
O godz. 15.00 odmów Koronkę do Bożego Miłosierdzia.
O godz. 20.30, łącząc się z kapłanami oraz tysiącami Polaków odmów różaniec święty (tajemnicę bolesną).
Wyśpiewaj suplikacje – nagranie